Στην Καζαμπλάνκα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένας Αμερικανός συναντά την παλιά του αγαπημένη, παντρεμένη τώρα με έναν άλλον, η οποία χρειάζεται τη βοήθειά του για να διαφύγει από τη χώρα.
Η αληθινή ιστορία των Τζέρι και Τζιουζέπε Κόνλον, που καταδικάστηκαν άδικα ως τρομοκράτες, για μια φονική βομβιστική επίθεση στο Λονδίνο.
Βαθύτατα συγκινητική ματιά στη σχέση του πατέρα Τζιουζέπε με το γιο του Τζέρι – πατέρας και γιος είχαν πολλές διαφορές μεταξύ τους, ως τη στιγμή που βρέθηκαν στο ίδιο κελί, όπου η άδικη καταδίκη τους ένωσε και η μακρόχρονη κοινή συμβίωση έφερε τον έναν κοντά στον άλλο, έστω κι αν ο καθένας τους είχε διαφορετική άποψη για το πώς θα έπρεπε να αγωνιστούν για να αποδείξουν την αθωότητά τους. Αντίθετα, η πολιτική και δικαστική πλευρά της υπόθεσης είναι κάπως σχηματικές, καθώς ο Σέρινταν απομακρύνθηκε αρκετά από τα πραγματικά γεγονότα. Επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ.
links:
Ξεκινάμε στις 21.00 στο αμφιθέατρο της ΠΑΘΑΝ, στην Ιατρική Σχολή Αθηνών.
Διεύθυνση: Μικράς Ασίας 75, 11527 Γουδί
Είσοδος ελεύθερη! Σας περιμένουμε!!
Δείτε και το blog μας: http://cinekofi.blogspot.com/
Ο Αντριάν Ντόρια, ένας επιτυχημένος νεαρός επιχειρηματίας, κατηγορείται για το φόνο της ερωμένης του, καθώς ξύπνησε τραυματισμένος δίπλα στο πτώμα της μέσα στο κλειδωμένο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Τώρα, μαζί με μια κορυφαία δικηγόρο που έχει προσλάβει, έχουν μόλις τρεις ώρες καιρό για να ανακαλύψουν τι πραγματικά συνέβη.
links:
Ξεκινάμε στις 21.00 στο αμφιθέατρο της ΠΑΘΑΝ, στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Διεύθυνση: Μικράς Ασίας 75, 11527 Γουδί
Αμερική του 1971. Όταν η αποστολή από την εφημερίδα οδηγεί τον δημοσιογράφο Ραούλ Ντιουκ και τον συνεργάτη του, Δρ Γκόνζο, στο Λας Βέγκας για να καλύψουν έναν αγώνα αυτοκινήτων, αποφασίζουν να το κάνουν το απόλυτο επαγγελματικό ταξίδι. Αλλά πολύ γρήγορα, η δουλειά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και το ταξίδι γίνεται η λέξη κλειδί. Με μια βαλίτσα γεμάτη από παραισθησιογόνα, το δίδυμο ξεκινάει για μια γρήγορη βόλτα ανάμεσα σε νέον που δεν σβήνουν ποτέ και σε σουρρεαλιστικά τοπία.
Ο συγγραφέας Χάντερ Τόμπσον είναι γνωστός για τα βιβλία που έγραψε, καταγράφοντας με πολύ χιούμορ τις περιπέτειες του όταν ήταν νέος, ριγμένος στο ροκ και τα ναρκωτικά. Η ταινία αποτελεί μεταφορά ομότιτλου βιβλίου του. Το 1998, ο υπερτιμημένος και «σαλεμένος» (αν κρίνουμε από τις ταινίες του) Τέρι Γκίλιαμ, μας έφερε το αριστουργηματικό και τριπαρισμένο road trip, το οποίο προκάλεσε αίσθηση αλλά και οργή, από ίσως ένα πιο συντηρητικό κοινό. Και μαζί με το εξαίσιο «έπος» Ρέκβιεμ για ένα όνειρο του Αρονόφσκυ, είναι με διαφορά οι καλύτερες και πιο αντισυμβατικές ταινίες με θέμα τα ναρκωτικά και γενικότερα την εξάρτηση.
Το Fear and Loathing in Las Vegas, δεν είναι άλλη μια ταινία για ναρκωτικά και τις κακές παρενεργειές τους. Eίναι ένα ατελείωτο πανηγύρι μεταξύ Τζόνι Ντέπ και Μπενίσιο Ντελ Τόρο, όπου οι δυό τους δίνουν «φευγάτο» ρεσιτάλ, κανοντας πράγματα που ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί κανείς (ειδικά στην τότε ψιλοσυντηρητική Αμερική, για αυτό και λοιδορήθηκε απο μερίδα θεατών) σε μια από τις πιο «ότι να ‘ναι» ταινίες όλων των εποχών. Μερικές από τις εικόνες για τον «άβγαλτο» (κινηματογραφικά) θεατή, μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστες και να τον οδηγήσουν, σε ακραίες αντιδράσεις, όποιος όμως αντέξει θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα εξαίσιο επαναστατικό κολαστήριο, βουτώντας στα άδυτα των καταχρήσεων.
Συνοψίζοντας, το Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας, έχει κατηγορηθεί και μπορεί να συνεχίσει να κατηγορείται για αρκετούς λόγους, ωστόσο αν κάποιος αφεθεί στην μαγεία του παλαβού σύμπαντος του Γκίλλιαμ και αφήσει στην άκρη τυχόν αντιρρήσεις, τότε ίσως αναθεωρήσει τις απόψεις του. Θα καταλάβει, ότι πρόκειται για μια επαναστατική ταινία ενάντια στα ναρκωτικά, χωρίς ποτέ να μιλάει ακατάσχετα και με πομπώδη αντικινηματογραφικό τρόπο (όπως αντίστοιχες θεματικά ταινίες) για τις οδυνηρές συνέπειες τους. Αντίθετα, αφήνει την εικόνα να μιλήσει από μόνη της, χωρίς περιττές εισαγωγές και επεξηγήσεις, με το γκάζι πατημένο από την αρχή εως το τέλος.
Αμερική, λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας σκοτώσει έναν επιστάτη, ο Μπιλ φεύγει για το Τέξας μαζί με την ερωμένη του, Αμπι, και τη μικρή του αδελφή. Οι τρεις τους συστήνονται ως αδέλφια και πιάνουν δουλειά στα σταροχώραφα. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν ο νεαρός κτηματίας ερωτεύεται την Αμπι και ο Μπιλ της προτείνει να τον παντρευτεί, γνωρίζοντας ότι το αφεντικό τους δεν θα ζήσει πολύ.
Οι Μέρες Ευτυχίας είναι η δεύτερη ταινία του μεγάλου Αμερικανού σκηνοθέτη και φυσιολάτρη Terrence Malick, γυρισμένη το 1978 και έχοντας για πρωταγωνιστές τους νεαρούς τότε Richard Gere και τον Sam Shepard. Απλή, σε γενικές γραμμές, η ιστορία αλλά η ταινία είναι καθ` όλα ατμοσφαιρική με τους γνωστούς αφηγηματικούς ρυθμούς του Malick, με εικόνες απίστευτης ομορφιάς, φανταστική φωτογραφία και καταπληκτική μουσική από τον Ennio Morricone. Φαίνεται επίσης ότι ο Malick είχε εκείνη την εποχή μια ιδιαίτερη σχέση με κατατρεγμένους και καταφρονημένους ήρωες που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα όπως μπορούν αλλά βρίσκονται κυνηγημένοι στο τέλος. Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Κανών το 1979 και βραβείο όσκαρ καλύτερης φωτογραφίας.
Ξεκινάμε στις 20.00 στο αμφιθέατρο της ΠαθΑν.
Είσοδος ελεύθερη! Σας περιμένουμε!!
Δείτε και το blog μας: http://cinekofi.blogspot.com/
Αυτή την Παρασκευή 5 Μαϊου, προβάλλουμε το ψυχολογικό αστυνομικό δράμα ταινία του 2003 "Σκοτεινό Ποτάμι" ( Mystic River )
Έγχρ. | Διάρκεια: 138'
Σκηνοθέτης: Clint Eastwood Σενάριο: Brian Helgeland, Dennis Lehane (novel) Πρωταγωνιστούν: Sean Penn, Tim Robbins, Kevin Bacon, Laurence Fishburne, Laura Linney
Τρεις παιδικοί φίλοι, ο Σον, ο Ντέιβ και ο Τζίμι, ξαναβρίσκονται έπειτα από πολλά χρόνια με αφορμή την δολοφονία της κόρης του τελευταίου. Καθώς η έρευνα για την ανακάλυψη του δολοφόνου βρίσκεται σε εξέλιξη, σκοτεινές στιγμές από το παρελθόν τους αρχίζουν να ξετυλίγονται γύρω από τη φιλία, την οικογένεια και τη χαμένη αθωότητα των τριών ανδρών. Η μια ιστορία αρχίζει να συνυφαίνεται με την άλλη, και τα τρομερά γεγονότα που στιγμάτισαν την παιδική τους ηλικία αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια με τέτοια ορμή, που απειλεί να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα... Αστυνομικό δράμα με ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις, το οποίο, ενώ σέβεται τη δομή μιας αστυνομικής ίντριγκας, διαπνέεται από ένα άκρως μεταφυσικό και φαταλιστικό πνεύμα, λες κι όλη η ιστορία να είναι φιλμαρισμένη από την οπτική ενός θεού. Ο Κλιντ Ίστγουντ, διασκευάζοντας υποδειγματικά ένα βιβλίο του Ντένις Λεχέιν («Το νησί των καταραμένων»), συνεχίζει να παρουσιάζει βασανισμένους ήρωες με τραυματικό παρελθόν, το οποίο καθορίζει αμετάκλητα το παρόν τους (θέμα που υπάρχει και στις ταινίες «Οι Ασυγχώρητοι», «Εκδικητής Εκτός Νόμου»). Παράλληλα δείχνει τον παραλογισμό της αυτοδικίας και το κατά πόσον η οργή σκιάζει τη φρόνηση. Εξαιρετικές ερμηνείες (Όσκαρ για τους Σον Πεν και Τιμ Ρόμπινς), ενώ τη μουσική συνέθεσε ο ίδιος ο Ίστγουντ.
Ο Malcom (Shameik Moore), ένας νέος που ζει σε μια σκληρή γειτονιά του Los Angeles, κυριευμένη από τη μαφία και τους εμπόρους ναρκωτικών, επιδιώκοντας να γίνει δεκτός στο Harvard παλεύει ανάμεσα στις αιτήσεις των κολεγίων, τις ακαδημαϊκές συνεντεύξεις, και το τεστ SAT. Όμως, μια πρόσκληση σε ένα πάρτι θα τον οδηγήσουν μαζί με τους φίλους του σε μια περιπέτεια που θα του αλλάξει για πάντα τη ζωή.
Με παραγωγούς τους Forest Whitaker, Pharrell Williams και Puff Daddy, το “Dope” έκανε την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ του Sundance, όπου αποθεώθηκε από τους κριτικούς και έγινε το αγαπημένο του κοινό.
Στην
τελευταία μας προβολή πριν τις διακοπές του Πάσχα, Παρασκευή 7/4/2017,
προβάλουμε την Αμερικανική ταινία "Ο Καουμπόη του Μεσονυκτίου" ( Midnight Cowboy ) του 1969 του σκηνοθέτη John Schlesinger.
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Από μια μικρή επαρχιακή πόλη του αμερικάνικου Nότου ο Τζο Μπακ φτάνει
στη Νέα Υόρκη. Θέλει να γίνει ζιγκολό αλλά γρήγορα θα παγιδευτεί στο
λαβύρινθο της μεγαλούπολης. Ο μοναχικός και λίγο σκοτεινός ήρωας γρήγορα
θα ανακαλύψει πως στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο είναι σχεδόν
ακατόρθωτο, ιδίως από τη στιγμή που θα συναντηθεί με έναν απατεωνάκο,
τον Enrico Salvatore “Ratso” Rizzo
(Dustin Hoffman), ο οποίος θα του πάρει λεφτά δήθεν για να τον πλασάρει
σε πλούσιες πελάτισσες. Η οργή του Joe για τον Rizzo, γρήγορα θα
εξελιχθεί σε μία ιδιαίτερη σχέση φιλίας, μία φιλία που θα ενώσει τους
δύο άντρες στις δυσκολίες μίας ζωής που δε θα τους χαριστεί. Θα
συγκατοικήσουν σε μια ετοιμόρροπη πολυκατοικία και θα μοιραστούν τις
εμπειρίες μιας ζωής στο περιθώριο. Ζώντας τη νύχτα της μεγαλούπολης, οι
δύο ήρωες θα βυθιστούν στην άγρια πλευρά της: αφιλόξενη και άσχημη, η
πόλη είναι ένας τόπος για τους καταραμένους της ζωής, μια φυλακή χωρίς
φύλακες, ένας χώρος όπου τα φαντάσματα του παρελθόντος ζητούν
εκδίκηση...
Η μοναδική ταινία που χαρακτηρίστηκε ως ακατάλληλη
και κέρδισε Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου στην
ιστορία του κινηματογράφου. Με πρωταγωνιστή τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε
Γιον Βόιτ, και εκπληκτικές ερμηνείες συνολικά. Μία ταινία που ξεχωρίζει,
βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Τζέιμς Λίο Χέρλαϊχι. Σημαντικό ρόλο
στην επιτυχία του έπαιξε το σάουντρακ του Τζον Μπάρι και το τραγούδι
«Everybody’s talking» με τον Χάρι Νίλσον.
Ξεκινάμε στις 20.00 στο αμφιθεατρο της ΠΑΘΑΝ (Μικράς Ασίας 75, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Γουδί)
Τη δεκαετία του 1930 στην Κορέα, κατά την περίοδο της ιαπωνικής
κατοχής, μια νέα κοπέλα προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια από μια Γιαπωνέζα
κληρονόμο που ζει μια μοναχική ζωή σε ένα μεγάλο κτήμα στην ύπαιθρο μαζί
με τον αυταρχικό θείο της. Η υπηρέτρια έχει ένα μυστικό: είναι μια
πορτοφολού που έχει προσληφθεί από έναν απατεώνα, ώστε να αποπλανήσει
την κληρονόμο και να της κλέψουν την περιουσία. Τα πράγματα φαίνεται να
προχωρούν σύμφωνα με το σχέδιο, μέχρι που ανάμεσα στις δυο γυναίκες θα
γεννηθεί ένα απρόσμενο πάθος.
Βασισμένο στο βιβλίο της Σάρα
Γουότερς «Fingersmith», το «Handmaiden» μεταφέρει την δράση από την
βικτωριανή Αγγλία στην Κορέα της δεκαετίας του 30 η οποία βρισκόταν υπό
Ιαπωνική κατοχή και στην οποία ένα βαθιά ταξικό σύστημα ήταν ακόμη
δυνατά εδραιωμένο. Καταρχήν, η απεικόνιση των τοπίων και χώρων της
εποχής είναι εξαίσια και φυσικά είναι περιττό να αναφέρουμε ότι η ταινία
εστιάζει πάνω απ’ όλα στον άνθρωπο, αναπτύσσοντας σχεδόν εξαιρετικά
τους χαρακτήρες και κυρίως στην ωμότητα των πραγμάτων που εξελίσσονται,
χωρίς να «μασάει» τα λόγια του. O ακατάσχετος ερωτισμός είναι ένα από τα
βασικά στοιχεία που κάνουν το φιλμ τόσο συναρπαστικό ενώ οι
απροσδόκητες τροπές και η συναρπαστική ίντριγκα το μεταμορφώνουν σε ένα
από τα καλύτερα ερωτικά θρίλερ που είδαμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Χαρακτήρες που ο καθένας τους έχει την δική του ατζέντα, μια απροσδόκητη
ανατροπή στην μέση της ιστορίας, λεπτομερής γνώση των κανόνων του
είδους, χιούμορ αλλά και φλερτ με το γκροτέσκο, υπέροχες εικόνες και
ακαταμάχητο στιλ, το φιλμ του Παρκ Τσαν-γουκ είναι σχεδόν αψεγάδιαστο.
Ξυπνώντας από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, μια νεαρή κοπέλα (Μέρι
Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ) βρίσκεται στο υπόγειο ενός ανθρώπου (Τζον
Γκούντμαν) που λέει ότι έσωσε τη ζωή της από μια απροσδιόριστη χημική
επίθεση που εξόντωσε όλο τον πληθυσμό του πλανήτη. Σε αυτό το υπόγειο
βρίσκεται και ένας άλλος νεαρός άνδρας (Τζον Γκάλαχερ Τζούνιορ), ο
οποίος έχει πειστεί για το σενάριο της επίθεσης και βλέπει στο πρόσωπο
του «απαγωγέα» ένα σωτήρα.
Με ένα εκκρεμές μυστήριο που μια
ενισχύεται και μια ανατρέπεται, το κλειστοφοβικό θρίλερ του
πρωτοεμφανιζόμενου Νταν Τράτστενμπεργκ εκμεταλλεύεται υπέρ της έντασης
και του σασπένς την καθαρά θεατρική δομή του. Ο Τζον Γκούντμαν πείθει ως
απειλητικός σωτήρας-τιμωρός, η πλοκή δεν αφήνει τα κλισέ να πάρουν το
πάνω χέρι, το μετρημένο χιούμορ βοηθά την καλοκουρδισμένη αφήγηση.
Πρόκειται για μια ταινία που μόνο και η ύπαρξή της είναι… περίεργη.
Ουσιαστικά είναι το σίκουελ του « Cloverfield », το οποίο κυκλοφόρησε το
μακρινό 2008 και ήταν μια ταινία εισβολής τεράτων στη Νέα Υόρκη και από
τα καλύτερα παραδείγματα της found footage κινηματογράφησης. Το «10
Cloverfield Lane» μοιράζεται ένα κοινό σύμπαν με το «Cloverfield». Από
εκεί και πέρα έχουμε να κάνουμε με μια εντελώς διαφορετική περίπτωση
ταινίας, τόσο σε ύφος όσο και σε θεματολογία. Αφήστε στην άκρη τα τέρατα
του «Cloverfield» και την αντιμετώπισή τους σε ανοιχτό χώρο. Εδώ
επικεντρωνόμαστε σε μια κλειστοφοβική ιστορία, η οποία χρησιμοποιεί την
κεντρική ιδέα για να κάνει παιχνίδια μυαλού.
Τελικά ο ιδιοκτήτης
του υπογείου είναι τρελός και επικίνδυνος και έχει απλά σχεδιάσει την
ιστορία της χημικής επίθεσης ώστε να σέρνει άτομα στο υπόγειό του; Ή
είναι απλά ένας άνθρωπος που προνόησε για την επίθεση, η οποία είναι
αληθινή και οι δύο «όμηροί» του είναι οι πιο τυχεροί άνθρωποι του
πλανήτη; Ή μήπως ο άνδρας που έχτισε αυτό το υπόγειο είναι ένας
αρρωστημένος απαγωγέας ξέχωρα από την επίθεση, η οποία είναι αληθινή
αλλά δεν ακυρώνει τη διεστραμμένη φύση του;
Η Σέλμα, μια σχεδόν τυφλή Τσέχα μετανάστρια στις ΗΠΑ του 1964,
συγκεντρώνει χρήματα για να χειρουργηθεί το παιδί της που πάσχει από την
ίδια πάθηση. Όταν, όμως, ένας γείτονας κλέψει τις οικονομίες της, η
αντίδρασή της θα οδηγήσει σε τραγικές εξελίξεις.
Σπαρακτικό,
τραγικό μουσικό δράμα, κινηματογραφημένο με μία κάμερα στο χέρι,
προβάλλοντας με αριστοτεχνική αμεσότητα μια αδιέξοδη και άχρωμη
πραγματικότητα. Τα πανέμορφα, ψηφιακά πλάνα των χορευτικών, αντίθετα,
αντιπροσωπεύουν την πολύχρωμη φαντασία της πρωταγωνίστριας (μοναδική στο
ρόλο της η Bjork, όπως και τα τραγούδια της) της οποίας μοναδική
παρηγοριά είναι τα αμερικανικά μιούζικαλ, αφού εκεί δε βλέπει ποτέ κάτι
δυσάρεστο. Η ταινία του Λαρς Φον Τρίερ είναι ακριβώς το αντίθετο.
Συνδυάζει το μιούζικαλ με το μελόδραμα και αποδεικνύεται μέγιστο
αριστούργημα, ενώ το απίστευτα δυνατό φινάλε θα σας στοιχειώσει και θα
σας συγκλονίσει.
Ο Τρίερ όντως απέδειξε πως «δε χρειάζονται μάτια για να δεις»…
Μάθημα ζωής και σινεμά από τους Τρίερ και Μπιόρκ, βραβευμένους με τον
Χρυσό Φοίνικα και το βραβείο ερμηνείας των Κανών αντίστοιχα.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας χωρισμένος πατέρας και ο πρώην κατάδικος αδερφός του
επιχειρούν μια σειρά ληστειών τραπεζών για να διασώσουν τη χρεωμένη
οικογενειακή τους φάρμα στο Δυτικό Τέξας, ενώ στα ίχνη τους βρίσκονται
ένας βετεράνος σερίφης και ο ινδιάνος βοηθός του.
O Βρετανός
Ντείβιντ Μακένζι φτάνει στο δυτικό Τέξας και σκηνοθετεί υποδειγματικά
τους Μπεν Φόστερ, Κρις Πάιν και Τζεφ Μπρίτζες σε μια ταινία για το
έγκλημα, την τιμωρία, την αδελφική αγάπη και την οικονομική κρίση -
άλλοτε αστείο, άλλοτε ελεγειακό, ένα αυθεντικό νεογουέστερν για την
Αγρια Δύση της εποχής μας.
Υποψήφιο για τρεις Χρυσές Σφαίρες
νεο-γουέστερν, βγαλμένο από το κινηματογραφικό σύμπαν των Κοέν και την
αληθινή Αμερική, όπου ηθικές και οικονομικές αξίες αλλά και παρελθόν και
μέλλον συγκρούονται δραματικά όσο και αθόρυβα. Με σκληρούς άντρες,
πικρό χιούμορ, κοφτερές ατάκες κι ένα υπέροχο σάουντρακ των Νικ Κέιβ και
Γουόρεν Έλις.
Το «Hell or High Water» (έκφραση που αναφέρεται
στον όρο μιας υποθήκης που απαιτεί οι πληρωμές να γίνονται κανονικά
ανεξάρτητα από τις δυσκολίες αποπληρωμής του υπόχρεου) σε μπερδεύει με
έναν σχεδόν λυτρωτικό τρόπο αφού σε βάζει συνεχώς σε μια άβολη θέση: να
ταυτίζεσαι με τα δύο αδέλφια που - ανεξάρτητα από τους λόγους που τους
δικαιώνουν - είναι δύο κοινοί εγκληματίες, να γελάς με τον κυνισμό και
τα ρατσιστικά κρεσέντα απέναντι στον πιστό ινδιάνικης και μεξικανικής
καταγωγής βοηθό του που εκτοξεύει ο σερίφης που τους κυνηγά λίγες μόνο
μέρες πριν από τη συνταξιοδότησή του (υπόλειμμα μιας Αμερικής που
αρνείται να αποσυρθεί), να αναρωτιέσαι τι ακριβώς πρεσβεύει μια ταινία
αυτήν την εποχή για την οπλοκατοχή στην Αμερική και που ακριβώς στέκεται
στα θέματα των πολιτών που αναλαμβάνουν μόνοι τους να διορθώσουν τις
κοινωνικές αδικίες ή να απαλείψουν το έγκλημα, να μπαίνεις βαθιά στο
αργό, ελεγειακό, παράδοξο, σύμπαν μιας προδιαγεγραμμένης διαδρομής που
θα κλείσει τον κύκλο της βίας μέχρι αυτός να ανοίξει ξανά από την αρχή.
Για να συνοψίσουμε, το Hell Or High Water είναι μια από τις εκπλήξεις
σίγουρα του 2016, από εκείνες που πρέπει να δείτε και να συζητήσετε, μια
ταινία με πυγμή, μεγάλο ενδιαφέρον και σίγουρα ξεχωριστή στο είδος της
και όχι μόνο. Μια προβολή θα σας πείσει.
Ο εργάτης
κατασκευών Έμετ, μια τυπική μινιατούρα Lego, θεωρείται ύστερα από μια
σειρά συμπτώσεων ηγέτης της αντίστασης ενάντια στα σχέδια ενός
προέδρου-δικτάτορα, ο οποίος σκοπεύει να συγκολλήσει μόνιμα το
Lego-σύμπαν.
Ευρηματική σε σεναριακές ιδέες, σινεφίλ αναφορές και
σαρκαστικό χιούμορ «αντιεξουσιαστική» περιπέτεια που δεν απευθύνεται
αποκλειστικά στο ανήλικο κοινό. Οι δημιουργοί του «Βρέχει Κεφτέδες» και
σκηνοθέτες του «21 Jump Street» εκμεταλλεύονται δραματικά την
«αρχιτεκτονική» λογική των Lego, σχολιάζουν εύστοχα την κοινωνία της
κατανάλωσης, των μονοπωλίων και της μονόδρομης πληροφόρησης, ενώ δεν
προδίδουν στο ελάχιστο τη δοκιμασμένη animation συνταγή του
διασκεδαστικού θεάματος.
Άλφρεντ Χίτσκοκ: Ο διαχρονικός μετρ του σασπένς
Την εβδομάδα που μας έρχεται (13 έως 17 Φλεβάρη 2017) ο εκκεντρικός και
αγαπημένος σκηνοθέτης μετακομίζει στο αμφιθέατρο της ΠΑΘΑΝ όπου θα
προβληθούν 4 από τις καλύτερες ταινίες του!
------Ξεκινάμε τη Δευτέρα (13/2) στις 21.00 με την ταινία Vertigo ("Δεσμώτης του ιλίγγου"). Θρίλερ 1958 | Έγχρ. | Διάρκεια: 128' με τους: Τζέιμς Στιούαρτ, Κιμ Νόβακ, Μπάρμπαρα Ντελ Γκέντες
Ένας αστυνομικός παραιτείται από την υπηρεσία του επειδή πάσχει από
ακροφοβία. Κάποια στιγμή συναντάει ένα φίλο του, ο οποίος του προτείνει
να παρακολουθήσει τη γυναίκα του γιατί φοβάται ότι πάσχει από διχασμό
προσωπικότητας και έχει τάσεις αυτοκτονίας. Η μοναδική ταινία που μπορεί να αμφισβητήσει
την πρωτοκαθεδρία του «Πολίτη Κέιν» στην κινηματογραφική ιστορία είναι
ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, η συγκινητικότερη ερωτική ιστορία κι
ένα πολυεπίπεδο σχόλιο πάνω στην επιθυμία και την απατηλή «εικόνα» της.
------Την Τρίτη (14/2) προβάλουμε το θρίλερ Rope ( "Η θηλιά" ή "Ο βρόγχος") 1950 | Έγχρ. | Διάρκεια: 80' με τους: Τζέιμς Στιούαρτ, Τζον Νταλ
Δύο φίλοι συνεργάζονται για να εκτελέσουν τον τέλειο φόνο,
ισχυριζόμενοι σαν μοναδικό τους κίνητρο ότι θεωρούν τους εαυτούς τους
ανώτερα όντα με την έννοια που έδινε ο Νίτσε, μόνο και μόνο για να
ζήσουν αυτή την εμπειρία. Έπειτα κρύβουν το πτώμα μέσα σε ένα μπαούλο
και την ίδια κιόλας η μέρα το χρησιμοποιούν ως τραπεζαρία στο δείπνο που
διοργανώνουν. Στο γεύμα παρευρίσκονται ο πατέρας του θύματος, η
αρραβωνιαστικιά του, ο πρώην φίλος της και ο καθηγητής των δύο
δολοφόνων. Ποτέ άλλοτε μια δολοφονία δεν πήρε τόσο φιλοσοφικές
διαστάσεις, μιας και ο Χίτσκοκ μας παρουσίασε την προετοιμασία ενός
φόνου, χωρίς να υπάρχει κάποιο κίνητρο ή κάποιο όφελος. Παρουσιάζεται ως
ιδεολογία, πράγμα που το έχουμε παρατηρήσει και στον «Άγνωστο του
εξπρές». Αυτή η είναι η πρώτη έγχρωμη ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Όπως
θα παρατηρήσετε, τα πλάνα της ταινίας είναι μονάχα 10 και το κάθε ένα
από αυτά διαρκεί περίπου 10 λεπτά και δεν γίνεται σχεδόν καμία διακοπή
στις λήψεις. Το παραμικρό λάθος των ηθοποιών θα ανάγκαζε όλο το καστ και
το συνεργείο να γυρίσουν ξανά ολόκληρη τη σκηνή από την αρχή. Γι’ αυτό
οι ερμηνείες των ηθοποιών, εκτός από υπέροχες, μπορούν να χαρακτηριστούν
ως θεατρικές, εφόσον βασίζεται και στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Πάτρικ
Χάμιλτον.
------Την Πέμπτη 16/2 σειρά έχει η ταινία North by Northwest (Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων) 1959 | Έγχρ. | Διάρκεια: 136' με τους: Κάρι Γκραντ, Έυα Μαρί Σεντ, Τζέιμς Μέισον, Μάρτιν Λαντάου
Ένας διαφημιστής εκλαμβάνεται κατά λάθος ως διπλός κατάσκοπος,
κατηγορείται για τη δολοφονία ενός διπλωμάτη και μπλέκει σε μια
απίστευτη περιπέτεια με μια μοιραία γυναίκα. Η πιο
διασκεδαστική και μία από τις πιο περίτεχνες σεναριακά και σκηνοθετικά
ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Το κλασικό αφηγηματικό σινεμά στις
καλύτερες στιγμές του. trailer: https://www.youtube.com/watch?v=K0c2HJ4AO6o ------Κλείνουμε το αφιέρωμα την Παρασκευή 17/2 με το πλέον κλασικό έργο του σκηνοθέτη Psycho ( "Ψυχώ"). Τρόμου 1960 | Ασπρόμαυρη| Διάρκεια: 109' με τους: Άντονι Πέρκινς, Τζάνετ Λι, Βέρα Μάιλς, Τζον Γκάβιν, Ιζαμπέλ Αντζανί
Σ' ένα απομονωμένο μοτέλ μια όμορφη κλέφτρα αντιμετωπίζει έναν ψυχοπαθή
δολοφόνο. Από τις πιο ανατριχιαστικές, και γεμάτες σασπένς, ταινίες
τρόμου. Το πιο κλασικό θρίλερ στην ιστορία του σινεμά είναι μια
αριστουργηματικά δομημένη ταινία, με τη δική της «αρχιτεκτονική»: ένα
κάθετο συγκρότημα (το μητρικό σπίτι στο λόφο) δεσπόζει και επιβλέπει ένα
οριζόντιο συγκρότημα (το μοτέλ). Ο πρώτος χώρος είναι εκείνος του
απαγορευμένου, του κρυφού, το φοβερό βασίλειο της κακιάς
μητέρας-ευνουχίστριας. Ο δεύτερος χώρος, αντίθετα, φαινομενικά
«φυσιολογικός», είναι εκείνος των ανεκπλήρωτων ερωτικών πόθων (ένας
χώρος της νεύρωσης και του ευνουχισμού), που βρίσκεται υπό τη δεσποτεία
του πρώτου χώρου επισύροντας την οργή και την τιμωρία όταν διαπράττεται
κάποιο παράπτωμα (συνήθως σεξουαλικού χαρακτήρα). Ο τρόμος στο «Ψυχώ»
γεννιέται μέσα από τη σχέση αυτών των δύο χώρων, που κανένας ήρωας δεν
διασχίζει ατιμώρητα, με εξαίρεση τον παράξενο Νόρμαν Μπέιτς που τους
κατοικεί και τους δυο γιατί είναι διχασμένη προσωπικότητα. Τέσσερις
υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για την Τζάνετ Λι.
Όλες οι προβολές γίνονται στο Αμφιθέατρο Παθ.Αν. (Μικράς Ασίας 75, Γουδί) Για τις ώρες προβολής δείτε την αφίσα. (Στις 21.00 την Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη και στις 20.00 την Παρασκευή!) Είσοδος ελέυθερη. Σας περιμένουμε!!
Την Παρασκευή 10/2/2017 προβάλουμε το αμερικάνικο animation Kubo and the Two Strings (Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές).
2016 | Έγχρ. | Διάρκεια: 101'
Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Travis Knight
Όταν η μητέρα του πεθαίνει για να τον προστατεύσει από ένα κακό πνεύμα,
ο νεαρός Κούμπο ενώνει τις δυνάμεις του με μια μαϊμού κι ένα σκαθάρι
και ξεκινά την αναζήτηση της μαγικής πανοπλίας του σαμουράι πατέρα του.
Κρατώντας αποστάσεις από τη mainstream χολιγουντιανή αισθητική, γεμάτο
σκοτεινούς τόνους και πλησιέστερα σε μια ιαπωνική εικονογραφία (από
κλασικούς πίνακες μέχρι τα σύγχρονα anime), το σκηνοθετικό ντεμπούτο του
animator Τράβις Νάιτ είναι ανησυχητικό και πρωτότυπο, χιουμοριστικό,
μελωδικό (από τον οσκαρικό Ντάριο
Μαριανέλι της «Εξιλέωσης»), τρυφερό, κατά στιγμές πικρό μα και βαθιά
αισιόδοξο. Λιτό και συγχρόνως πολυεπίπεδο, διαθέτει μια χειροποίητη
γοητεία κι έχει να μοιραστεί κάτι με τον θεατή κάθε ηλικίας. Ο Τράβις
Νάιτ, συνδυάζει, σχεδόν αριστουργηματικά, την επική δράση των ταινιών
του Ακίρα Κουροσάουα αλλά και την μαγεία και την περίτεχνη ομορφιά των
ταινιών του Χαγιάο Μιγιαζάκι και του στούντιο Ghibli, ανάγοντας το νέο
πόνημα της Laika σε κάτι που μοιάζει σε σημεία πραγματικά μεγαλειώδες.
Αν και μικρό στούντιο, καταφέρνει πλέον με περισσή άνεση να συναγωνιστεί
τους κολοσσούς του animation, φτάνοντας το stop motion animation σε
επίπεδα που κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. Η Φεουδαρχική
Ιαπωνία δεν έχει φανεί πότε τόσο όμορφη, τόσο μαγική όσο εδώ. Υπάρχουν
σεκάνς πραγματικού οπτικού οργασμού τις οποίες δύσκολα θα ξεχάσετε.
Η προβολή ξεκινά στις 20.00 στο αμφιθέατρο της ΠΑΘΑΝ (Μικράς Ασίας 75, 11527 ΓΟΥΔΙ)
Στις 25 Ιανουαρίου 2017 η είδηση του θανάτου του John Hurt
σκόρπισε θλίψη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Περίπου 60 χρόνια καριέρας, 130
κινηματογραφικές εμφανίσεις και δεκάδες τηλεοπτικοί ρόλοι: Ο Άγλλος
ηθοποιός ήταν ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα στον κινηματογράφο,
έχοντας συνδέσει το ταλέντο του με πολλούς αξέχαστους ρόλους. Δυο
υποψηφιότητες για Όσκαρ (Ο άνθρωπος Ελέφαντας και το Εξπρές του
Μεσονυχτίου) αλλά και δεκάδες άλλα βραβεία κοσμούν μια σεμνή και σταθερή
πορεία, που διακόπηκε στα 77 του χρόνια. Στη μνήμη του μεγάλου
αυτού ηθοποιού και για να θυμηθούμε ακόμα μια φορά το μεγάλο του
ταλέντο, θελήσαμε τιμητικά να προβάλουμε την ταινία The Elephant Man ("Ο άνθρωπος ελέφαντας"), την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου.
Σινεφίλ 1980 | Ασπρόμαυρη | Διάρκεια: 124' Αμερικανική ταινία, σκηνοθεσία David Lynch με τους: Τζον Χερτ, Άντονι Χόπκινς, Αν Μπάνκροφτ, Τζον Γκίλγκουντ
Υπόθεση: Στο βικτοριανό Λονδίνο ένας διακεκριμένος χειρουργός
αναλαμβάνει να περιθάλψει ένα νεαρό που γεννήθηκε με παραμορφωμένο
πρόσωπο και σώμα (από την ασθένεια του Ρεκλινχάουζεν) και αποτελούσε
την ατραξιόν σε τσίρκο της πόλης. Μόνο εκείνος είδε πίσω απο την
"εικόνα" την τρυφερή του ψυχή και το κοφτερό μυαλό. Ο Λιντς
ισορροπεί προσεκτικά ανάμεσα στο μελόδραμα και στις προκλητικές,
ενοχλητικές εικόνες, ενώ θέτει ψυχολογικά, κοινωνικά, υπαρξιακά και
φιλοσοφικά ερωτήματα. Υπογράφει μια σπαρακτική ελεγεία πάνω στη
διαφορετικότητα, την προκατάληψη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και
την πιο mainstream ταινία του, η οποία απέσπασε συνολικά οκτώ
υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Η ταινία που καθιέρωσε τον David Lynch ως grand auteur, αποτέλεσε
σταθμό στην καριέρα του Anthony Hopkins και ανέδειξε το αδιαμφισβήτητο
ταλέντο του John Hurt. Η προβολή θα ξεκινήσει στις 21.00 !!!! Αμφιθέατρο ΠΑΘΑΝ (Ιατρική Σχολή Αθηνών, Μικράς Ασίας 75, 11527 ΓΟΥΔΙ) ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ! Σας περιμένουμε!! ___________________
Λίγα λόγια για τον John Hurt Ο σερ Τζον Χαρτ πέθανε από επιπλοκές καρκίνου στο πάγκρεας σε ηλικία 77 ετών.
Ο διάσημος ηθοποιός γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1940 κοντά στο
Τσέστερφιλντ, στην καρδιά της Αγγλίας. Η μητέρα του, παρότι ήταν
ερασιτέχνης ηθοποιός, του απαγόρευσε να πάει στον κινηματογράφο,
κρίνοντας ότι είναι "πολύ αναξιοπρεπές" για έναν γιο πάστορα. Στο
σχολείο, ο Χερτ ανακαλύπτει το θέατρο αλλά στρέφεται αρχικά στη
ζωγραφική καθώς είναι μεγάλος θαυμαστής του `Εντβαρντ Μουνκ. `Ελαβε
υποτροφία για να γίνει καθηγητής σχεδίου
στο Saint Martin`s School of Arts του Λονδίνου. Αλλά το 1960, το πάθος
του για το σανίδι τον κάνει να εισαχθεί στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής
Τέχνης, από την οποία πήρε πτυχίο δύο χρόνια αργότερα. Παράλληλα με το
θέατρο, αρχίζει να παίζει στην τηλεόραση και εντυπωσιάζει τους Βρετανούς
ερμηνεύοντας τον τραβεστί συγγραφέα Κουέντιν Κρισπ και στη συνέχεια τον
αυτοκράτορα Καλιγούλα.
Το
1978, υποδύεται τον Μαξ, έναν βρετανό ηρωινομανή στην κόλαση τον
τουρκικών φυλακών στο "Εξπρές του Μεσονυκτίου" του Άλαν Πάρκερ. Τιμάται
με το βραβείο Bafta, το ετήσιο βρετανικό βραβείο κινηματογράφου και
τηλεόρασης, και με τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου δεύτερου ρόλου, ενώ είναι
υποψήφιος στα `Οσκαρ. Την επόμενη χρονιά, ο ηθοποιός υποδύεται
τον δεύτερο αξιωματικό Κέιν στο "Alien" του Ρίντλεϊ Σκοτ. Η σκηνή όπου ο
εξωγήινος τον σκοτώνει έμεινε στα χρονικά του κινηματογράφου. Tο
1980, έπειτα από μακιγιάζ 12 ωρών, μπαίνει στο ρόλο του "Elephant Man",
στο ασπρόμαυρο αριστούργημα του Ντέιβιντ Λιντς. Η ερμηνεία του αυτή του
χαρίζει μια δεύτερη υποψηφιότητα στα Οσκαρ και το βραβείο Bafta
καλύτερου ηθοποιού. Θα λάβει ένα ακόμη βραβείο για το σύνολο της
καριέρας του το 2012. Ο Τζον Χαρτ διακρίνεται στον κινηματογράφο
κυρίως στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως το "1984" του Μάικλ
Ράντφορντ, το "V for Vendetta" του Τζέιμς ΜακΤιγκ ή το "Snowpiercer" του
Μπονγκ Τζουν-χο. Ωστόσο στην πλούσια καριέρα του με 140 ταινίες
--σε ορισμένες δέχτηκε τους ρόλους εντελώς για βιοποριστικούς λόγους,
όπως παραδέχτηκε-- ερμήνευσε τον ρόλο του κυρίου Oλιβάντερ στην
κινηματογραφική σειρά "Harry Potter" ή τον ημίτρελο δρα Χάρολντ `Οξλεϊ
στο Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου."Είμαι
ανοικτός σε όλα τα είδη του κινηματογράφου, με ενδιαφέρουν όλα", έλεγε ο
Χαρτ. Ο ηθοποιός με τα μελαγχολικό βλέμμα, ήθελε να υποδύεται
εκκεντρικά, ανισόρροπα πρόσωπα είτε αυτά ήταν θύματα είτε βασανιστές. Η
βαθιά φωνή του ήταν ο λόγος που συχνά ήταν βασικός αφηγητής κυρίως στο
"Dogville" του Λαρς Φον Τρίερ ή στο "Άρωμα: Η Ιστορία Ενός Δολοφόνου".
Αφού ξεπέρασε προβλήματα με το αλκοόλ, ο Χαρτ ανακοίνωσε στις 16 Ιουνίου
στο ιστολόγιο του ότι πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας και δήλωσε
"μάλλον αισιόδοξος για μια θετική έκβαση". Ο Χερτ παντρεύτηκε τέσσερις φορές και απέκτησε δύο παιδιά.
Αυτή την Παρασκευή (3/2/2017) προβάλουμε την Ιταλική ταινία του 1988 Cinema Paradiso ( "Σινεμά ο παράδεισος" ).
Σινεφίλ 1989 | Έγχρ. | Διάρκεια: 155' Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Τζουζέπε Τορνατόρε με τους: Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ Περέν, Μάριο Λεονάρντι
Πλοκή: Η ταινία εκτυλίσσεται σε μια παραλιακή πόλη της Ιταλίας στις
αρχές του 1950, όπου ένα μικρο αγόρι ο Τοτο ανακαλύπτει το μαγικό κόσμο
του κινηματογράφου, που εκείνη την εποχή κάνει τα πρώτα βήματα του στην
μεταπολεμική Ευρώπη. Παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του ο μικρός Τοτο
μαθαίνει την τέχνη της προβολής ταινιών με τη βοήθεια του ηλικιωμένου
φίλου του και γνωστή της τέχνης, Αλφρεντο. Το "σινεμά ο Παράδεισος"
είναι το κέντρο αναφοράς ολόκληρης της πόλης, εκεί
που ο μικρός Τοτό γίνεται έφηβος και ερωτεύεται την πρώτη και μοναδική
φορά, εκει που θα σώσει από την φωτιά τον Αλφρέντο, εκει που θα
ξαναγυρίσει επιτυχημένος σκηνοθέτης για να εναποθέσει το δικό του φόρο
τιμής στην παλιά του ζωή. Η ταινία αγαπήθηκε βαθιά από το
κινηματογραφικό κοινό. Ο Giuseppe Tornatore κατόρθωσε να κάνει
πραγματικότητα μία ταινία που εκφράζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την
ερωτική σχέση που συχνά διατηρούμε με τον κινηματογράφο, μία σχέση
απολύτως διαλεκτική. Κοντά σε αυτό, πραγματεύτηκε με τρυφερότητα και
νοσταλγία όλα αυτά που γλυκαίνουν ή πικραίνουν τη ζωή μας και
διαμορφώνουν αναζωογονητικές αναμνήσεις. Δεύτερη ταινία του σπουδαίου
Τζουζέπε Τορνατόρε και πρώτη του συνεργασία με το συνθέτη Ένιο Μορικόνε.
Δικαιολογημένα τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο του Φεστιβάλ Καννών κι
έγινε μεγάλη παγκόσμια επιτυχία.
Ξεκινάμε στις 20.00 στο αμφιθεατρο της ΠΑΘΑΝ (Μικράς Ασίας 75, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Γουδί) Είσοδος ελευθερη! ! Σας περιμενουμε !!!
Αυτή την Παρασκευή (27/1/2017) προβάλουμε την αμερικάνικη δραματική κομεντί του 2016Captain Fantastic
Έγχρ. | Διάρκεια: 118' σκηνοθεσία Ματ Ρος ( Big Love, American Horror Story, Καληνύχτα, και Καλή Τύχη ) με τους: Βίγκο Μόρτενσεν, Τζορτζ ΜακΚέι, Άναλιζ Μπάσο, Φρανκ Λαντζέλα
Ο εκπληκτικός Βίγκο Μόρτενσεν, στην ανεξάρτητη ταινία της χρονιάς, εκεί
όπου το «Little Miss Sunshine» συναντά τον Wes Anderson! Μακριά από τον πολιτισμό στα δάση της Βορειοδυτικής Αμερικής, ένας αφοσιωμένος πατέρας ( Βίγκο Μόρτενσενν
) μεγαλώνει τα παιδιά του στην φύση, προσπαθώντας να κάνει και τα έξι
τους, εκπληκτικούς ενήλικες. Η ζωή στην φύση και μακριά από τις
πολυτέλειες του σύγχρονου κόσμου θα διακοπεί όταν ένας θάνατος στην
οικογένεια θα κάνει τους επτά να πάνε ταξίδι και να συναντήσουν
ανθρώπους εκτός των δικών τους συνηθειών και τρόπων, μακριά από τον
επίγειο παράδεισο στον οποίο ζούνε μέχρι τώρα. Το ταξίδι αυτό θα
προκαλέσει κρίση στην οικογένεια με τον πατέρα να έρχεται αντιμέτωπος με
τον κόσμο, για το πως πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά του.Ωστόσο
πόσο μπορεί να ζει κάποιος απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, (όχι δεν
είναι πολιτισμός η λέξη) χωρίς αυτό να έχει αντίκτυπο στην ζωή του;
Είναι δυνατόν τα παιδιά να καταλάβουν έννοιες όπως η τα ψώνια, τα
χρήματα, ο Χριστιανισμός; Μάλιστα είναι. Σύγχρονη διασκέδαση, άχρηστα
χαρτιά και μία επικίνδυνη θρησκεία όπως οι περισσότερες οι απαντήσεις
του πατέρα με τα παιδιά να συμφωνούν απόλυτα και την οικογένεια να
ακολουθεί έναν ορθολογιστικό τρόπο σκέψης και συλλογικής λειτουργίας.
Γιατί να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, μια εμπορική γιορτή μιας
κατασκευασμένης θρησκείας, αντί για την μέρα Noam Chomsky, και ένα από
τα μεγαλύτερα μυαλά της σύγχρονης επιστήμης. Χιούμορ και
συναίσθημα ισορροπούν σχεδόν σε όλη τη διάρκεια μιας σπιρτόζας σάτιρας
πάνω στη συντηρητική αλλά και την προοδευτική Αμερική, τις οικογενειακές
αξίες και την αφοσίωση στα προσωπικά πιστεύω. Βραβείο κοινού στα
φεστιβάλ της Ρώμης, του Κάρλοβι Βάρι και της Ντοβίλ και βραβείο
σκηνοθεσίας του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών. trailer https://www.youtube.com/watch?v=D1kH4OMIOMc
Ξεκινάμε στις 20.00 στο αμφιθεατρο της ΠΑΘΑΝ (Μικράς Ασίας 75, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Γουδί)
O Andrei ( Oleg Yankovsky) ταξιδεύει στην Ιταλία συνοδευόμενος από τη νεαρή μεταφράστρια Eugenia (Domiziana Giordano)
ψάχνοντας στοιχεία για τη ζωή ενός Ρώσου συνθέτη του 18ου αιώνα, του
Pavel Sosnovsky, ο οποίος είχε ζήσει μέρος της ζωής του σ’ αυτή τη χώρα.
Το 1983, ο κορυφαίος Ρώσος σκηνοθέτης, Αντρέι Ταρκόφσκι βρίσκεται στην
Ιταλία σ' ένα είδος αυτοεξορίας. Η ψυχολογική κατάσταση στην οποία
βρίσκεται ο ξενιτεμένος σκηνοθέτης κατά
τα γυρίσματα της «Νοσταλγίας» και μακριά από την οικογένεια του,
αντικατοπτρίζεται έμμεσα στην ψυχή του πρωταγωνιστή της ταινίας, Andrei.
Η αριστουργηματική «Νοσταλγία» αποτελεί την έβδομη και προτελευταία
ταινία ενός κορυφαίου δημιουργού, που έγραψε τη δική του μοναδική
ιστορία στον χώρο της Έβδομης Τέχνης. Ο μέγιστος των μεταπολεμικών
σοβιετικών σκηνοθετών είναι σαφές πως νιώθει άβολα μακριά από τις
κινηματογραφικές ρίζες του, επιβάλλει όμως το υπνωτιστικό, σαγηνευτικό
στιλ του και εντυπωσιάζει με τα υποβλητικά πλάνα του (διαποτισμένα όλα
από το υγρό στοιχείο), τη χρήση του «ρέοντος» ντεκόρ και την απαισιόδοξα
ονειρική ατμόσφαιρά του.
Βραβείο σκηνοθεσίας και κριτικών στο Φεστιβάλ Κανών του 1983.
Στην Καζαμπλάνκα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένας Αμερικανός συναντά την παλιά του αγαπημένη, παντρεμένη τώρα με έναν άλλον, η οποία χρειάζεται τη βοήθειά του για να διαφύγει από τη χώρα.
